Odstawienie alkoholu wywołuje niekiedy szereg skutków zwanych zespołem abstynencyjnym. Jest to zjawisko pojawiające się w sytuacji, gdy osoba pijąca do tej pory alkohol regularnie i w dużych ilościach nagle przestaje go spożywać lub zmniejsza dawki do minimalnych. Alkoholowy zespół odstawienny może mieć różne skutki. Czasami jest niegroźny, a czasem jest uciążliwy i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.
Alkoholowy zespół abstynencyjny (AZA) – najważniejsze informacje
AZA to jedna z możliwych konsekwencji regularnego nadużywania alkoholu. Problem ten powiązany jest z nagłym brakiem dostarczania do organizmu substancji zawartych w alkoholu. Alkoholowy zespół abstynencyjny może się rozwijać w różnym czasie w zależności od organizmu, lecz ogólnie przyjęto że jest to 24-48 godzin po zaprzestaniu picia. Ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego wzrasta u osób, które nadużywają alkoholu bardzo długo i piją go w dużych ilościach.
Skutki odstawienia alkoholu
Alkohol bezpośrednio wpływa na czynność mózgu. Organizm osoby, która pije alkohol w dużych ilościach i regularnie staje się w pewnym sensie odporny na ten związek i aby wystąpiły u niego objawy błogości i relaksu musi alkoholu wypić zdecydowanie więcej niż człowiek pijący „od święta”. Alkohol to także substancja psychoaktywna, która regularnie wprowadzana do organizmu zmniejsza syntezę dopaminy. Powoduje to nagłe zwiększenie ilości neurotransmiterów i występowanie objawów zespołu abstynencyjnego. Łagodna odmiana AZA to postać niepowikłana powodująca wymioty, biegunkę lub ogólne rozdrażnienie. Niestety często dochodzi do postaci powikłanej, która objawia się białą gorączką alkoholową lub napadami drgawkowymi. W tym przypadku niezbędna jest konsultacja lekarska, gdyż napady drgawkowe często przypominają te padaczkowe i mogą być bezpośrednim zagrożeniem życia.
AZA – leczenie
W przypadku postaci niepowikłanej leczenie polega na objawowym stosowaniu leków hamujących wymioty lub biegunkę. Niekiedy wystarczy nawet samo nawadnianie i czekanie aż objawy ustąpią.
Powikłana postać AZA wymaga przeważnie hospitalizacji. Majaczenie może bowiem skutkować zaburzeniami rytmu serca lub depresją. Często podaje się pacjentom leki z grupy benzodiazepin oraz zwiększoną dawkę witaminy B1. W ciężkich przypadkach konieczne są leki przeciwpsychotyczne.
